Yani bilemiyorum ama şöyle diyeyim. Ben kedileri seviyordum ama çok korkuyordum. Kardeşim getirdi kedimizi. Yavruydu zaten alışırım dedim kabul ettim ama 3 ay odamdan hiç çıkmadım. Ben çıkınca o odasına gidiyordu. Alışamadım sonra yanlış bir mama aldım yedi ve kustu. Çok üzüldüm o kadar üzüldüm ki gttim dokundum ben sebep oldum diye sadece şunu öğrendim.
Mesela bir sinek bir karınca ölünce yada ölmesine sebep olduğunuz zaman üzülüyoruz. Yazık oldu diyip geçiyoruz. Bi canlının kapladığı alan sanki arttıkça taşıdığı can da büyüyor gibi hissediyoruz.Aynı can karınca da da aynı. Sinek te de kedi de de. Fil de de aynı. Farklı değil!
Bu bilinci daha iyi kavradım ve asla yapamam diyen insanlar olur ya. Ben onlar gibiydim. Ama şuan portakal olmadan uyumam. Oda bensiz uyumaz ❤️