Patibiyografi Hikayenin devamı..
Ciğerleri yanmadan etkilenmişti. Durumu bu olan bir canı kısırlaştırma işlemi için çok seçici olmam normaldi. Ya da bana öyle geliyordu. Babalık duygusu olsa gerek.
Kısırlaştırma işleminden önce tüm tetkikleri yaptırdım, belki başka canlara da can olması dileğimle kan grubu testini de yaptırdım. Evet, oğlumun kan grubu A. Benim gibi. Doğum tarihlerimiz de aynı. Şaka değil gerçekten. İkimiz de 23 Eylül doğumluyuz.
Kısırlaştırmadan sonra daha da toparlandı. O yanık tüyler yok oldu. Ortaya bembeyaz bir melek çıktı. Ve ben ona gerçekten aşıktım.
Aylar ve yıllar geçtikce oğluma mektuplar yazmaya başladım. Çoğu arkadaşlarım okumuştur. Bilirler bu aşkı. Onlar da oğlumu görmeden aşık olmuşlardı.
Dile kolay altı yıl olmuş neredeyse. Ama yaşananlar sanki dün gibi. Ve biz bu zaman diliminde birbirimize çok iyi geldik. Ben onu iyileştirdim o da benim görünmeyen yaralarıma pansuman oldu.
İşte o fotoğraflarını, videolarını gördüğünüz canın yaşama tutunma hikayesidir bu.
Bu yaşıma kadar hep aldığım nefesin hakkını verebilmek için çabaladım. Yaşam hakkının ne kadar kutsal olduğunu da biliyorum. Ve onların da bizler gibi can taşıdıklarını. Gözümün gördüğü, elimin ve kalbimin dokunduğu bütün canları yaşatmaktır derdim. Beslemek, korumak, sevmek.
Ve bir cana elinizi uzattığınızda değişimin ne kadar güzel olduğunun bir fotoğrafıdır Kavruk.
Yaşam hakkına saygı gösteren tüm dostlara selam olsun.
BigcatKavruk – 16.03.2019 – 03:00
